Seneca suo Lucilio s.d. Ex iis quae mihi scribis, et ex iis quae audio, bonam spem de te concipio; non discurris nec locorum mutationibus inquietaris. Aegri animi ista iactatio est. Primum argumentum compositae mentis existimo posse consistere et secum morari. Illud autem vide, ne ista lectio auctorum multorum et omnis generis voluminum habeat aliquid vagum et instabile. Certis ingeniis inmorari et innutriri oportet, si velis aliquid trahere, quod in animo fideliter sedeat. (…) Nusquam est, qui ubique est. Nihil tam utile est, ut in transitu prosit. Distringit librorum multitudo. Non est paupertas, si laeta est. Non qui parum habet, sed qui plus cupit, pauper est. (…) Quis sit divitiarum modus, quaeris? Primus habere quod necesse est, proximus quod sat est. Vale.

Seneca aan zijn Lucilius s.d. Uit wat u mij schrijft en uit wat ik hoor, maak ik goede hoop voor u op; je beweegt niet rond, en wordt ook niet gestoord door de veranderingen van plaatsen. Dit is de agitatie van de geest van de patiënt. Ik denk dat het eerste argument van een beheerste geest kan blijven bestaan. Maar let erop dat deze lezing van vele auteurs en van allerlei soorten boeken iets vaags en onvasts heeft. Je moet blijven en gevoed worden door bepaalde talenten, als je iets wilt tekenen dat trouw in je geest zit. (…) Er is nergens wie overal is. Niets is zo nuttig als winstgevend te zijn tijdens het transport. Het scheidt de veelheid aan boeken. Er is geen armoede als het gelukkig is. Hij is het niet die weinig heeft, maar die meer verlangt, is arm. (…) Wat is de grens van rijkdom, vraag je? De eerste heeft wat nodig is, de volgende heeft wat voldoende is. Afscheid.